วัสดุที่ใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับตัวเชื่อมต่อ RF Coaxial และคุณสมบัติของวัสดุคืออะไร?

วัสดุที่ใช้ในการประกอบตัวเชื่อมต่อแบบ RF coaxial สามารถส่งผลต่อคุณสมบัติด้านกลไก ไฟฟ้า และสิ่งแวดล้อมได้ ดังนั้นในขั้นตอนการออกแบบเริ่มต้นของตัวเชื่อมต่อ การเลือกวัสดุพื้นฐานจะเป็นตัวกำหนดประสิทธิภาพโดยรวมของอุปกรณ์ระบบ ในฐานะผู้ออกแบบตัวเชื่อมต่อแบบ RF coaxial จำเป็นต้องพิจารณาความต้องการต่างๆ หลายประการ เช่น คุณสมบัติของวัสดุ ข้อกำหนดในการเชื่อมต่อ และต้นทุน

วัสดุพื้นฐานมีความสำคัญต่อการส่งสัญญาณไร้สาย (RF) เนื่องจากทำหน้าที่เป็นรากฐานของวงจรที่ไม่ขาดตอน และป้องกันการรบกวนสัญญาณในวงจร ในบทนี้ เราจะเริ่มต้นจากโครงสร้างของขั้วต่อแบบโคแอกเชียลสำหรับสัญญาณ RF และแนะนำวัสดุทั่วไปพร้อมคุณลักษณะเฉพาะของชิ้นส่วนต่างๆ ที่ประกอบเป็นขั้วต่ออย่างละเอียด

องค์ประกอบของ โคอาเซียล ชิ้นส่วนของขั้วต่อ

วัสดุโลหะทั่วไป

ในชิ้นส่วนต่างๆ ของขั้วต่อโคแอกเชียล RF ปลอกเกลียว ตัวเรือนหลัก ขาศูนย์กลาง ถ้วยบัดกรี และท่อปลาย เป็นผลิตภัณฑ์ที่ทำจากโลหะ ทองแดงเบริลเลียม ทองแดงดีบุกฟอสฟอรัส ทองเหลือง และสแตนเลสสตีล เป็นวัสดุโลหะทั่วไปที่ใช้ในขั้วต่อโคแอกเชียล RF โดยแต่ละชนิดมีข้อดีเฉพาะตัว

B เบริลเลียมบรอนซ์

(1) ทองแดงเบริลเลียมมีคุณสมบัติในการนำไฟฟ้าและถ่ายเทความร้อนได้ดี ทนต่อการเหนื่อยล้า และมีความต้านทานการกัดกร่อนสูง (ยกเว้นแอมโมเนีย กรดเข้มข้น และด่างเข้มข้น)

(2) มีสมรรถนะการถ่ายเทความร้อนและการยืดหยุ่นที่ดี ช่วยป้องกันไม่ให้วัสดุละลายในสภาวะอุณหภูมิสูง และคุณสมบัติอื่นๆ ก็ไม่ได้รับความเสียหายจากอุณหภูมิสูง

ทองแดงเบริลเลียมมักใช้สำหรับรูหรือซ็อกเก็ตสัมผัสไฟฟ้า (จุดที่มีการต่อเชื่อมทางไฟฟ้า) พินยืดหยุ่น และตัวนำด้านนอกที่อินเตอร์เฟซ

สแตน โฟสฟอร์ สร้อยคอ

(1) เนื้อวัสดุโลหะผสมนี้ค่อนข้างนิ่ม และสามารถผ่านกระบวนการขึ้นรูปภายใต้อุณหภูมิปกติ (การกดหรือการดัดโค้ง) เพื่อสร้างแรงดึงเครียด

(2) เนื่องจากความนิ่มของมัน ทำให้ทองแดงดีบุก-ฟอสฟอรัสถูกนำมาใช้แทนทองเหลืองชนิดอื่นๆ หลายชนิด เมื่องบประมาณการผลิตไม่อนุญาต หรือเมื่อประสิทธิภาพทางไฟฟ้าไม่จำเป็นต้องใช้ทองแดงเบริลเลียม ทองแดงดีบุก-ฟอสฟอรัสสามารถใช้เป็นทางเลือกแทนได้

ทองแดงดีบุก-ฟอสฟอรัสสามารถใช้สำหรับซ็อกเก็ตขนาดใหญ่ ขั้วสัมผัสแบบยืดหยุ่น หรือตัวนำด้านนอก

B rass

(1) ทองเหลืองมีพื้นผิวที่นุ่มและง่ายต่อการกลึง จึงเป็นที่รู้จักในชื่อ "ทองเหลืองตัดง่าย" เมื่อเทียบกับบรอนซ์เบริลเลียม ทองเหลืองมีคุณสมบัติในการสัมผัสความร้อนและการนำความร้อนที่ดี

(2) มีความต้านทานต่อการปนเปื้อนและการกัดกร่อนจากอุตสาหกรรม มหาสมุทร การเกษตร บรรยากาศ และน้ำมันต่างๆ ในระดับหนึ่ง โดยทั่วไปจะมีการชุบผิวด้วยทองคำ เงิน อัลลอยสามชนิด หรือ никเคล เพื่อเพิ่มความสามารถในการต้านทานการกัดกร่อนและความแข็งแรง

ทองเหลืองมักใช้สำหรับตัวขั้วต่อ ที่อยู่อาศัย ตัวนำภายนอก และพิน

S สเตนเลส

(1) สแตนเลสสตีลเหมาะสำหรับพื้นที่ที่ต้องการความแข็งของวัสดุสูงในอุตสาหกรรมขั้วต่อ เช่น ตัวนำภายนอก

(2) มีความเสถียรสูง จุดหลอมเหลวสูง และทนต่อการกัดกร่อนได้ดีเยี่ยม สแตนเลสสตีลใช้สำหรับบางส่วนของตัวเรือนขั้วต่อ เช่น เปลือกนอก

สแตนเลสสตีลโดยทั่วไปใช้เป็นวัสดุพื้นฐาน วัสดุเปลือก หรือวัสดุตัวนำภายนอก

A โลหะผสมอลูมิเนียม

(1) อลูมิเนียมมักใช้ในรูปแบบของโลหะผสม โดยทั่วไปที่พบบ่อยที่สุดคือโลหะผสม "Anticoorodal"

(2)โลหะผสมอลูมิเนียมสามารถแปรรูปได้ง่าย มีคุณสมบัติด้านไฟฟ้าและการนำความร้อนที่ดี มีคุณสมบัติในการป้องกันตัวเอง (ความต้านทานการเกิดออกซิเดชัน) มีน้ำหนักเบา และมีสมรรถนะการแปรรูปทางกลที่ดี บางครั้งจึงถูกใช้แทนโลหะบางชนิด (ทองเหลือง สแตนเลสสตีล)

โลหะผสมอลูมิเนียมสามารถใช้ทำท่อป้องกันและชิ้นส่วนโครงสร้างของขั้วต่อ

เปรียบเทียบคุณลักษณะของวัสดุทั่วไป

หมายเหตุ: ค่าสัมพัทธ์อยู่ในช่วงตั้งแต่ ++ (ดี/ราคาต่ำมาก), + (ดี/ราคาต่ำ), 0 (เฉลี่ย), - (แย่) ไปจนถึง -- (แย่มาก/ราคาสูง) *ความต้านทานการสัมผัสควรต่ำที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ (++ ต่ำมาก เหมาะสมที่สุด)

ฉัน ฉนวน

ยังเป็นที่รู้จักกันในชื่อฐานหรือแผ่นติดตั้ง เป็นส่วนประกอบหลักของขั้วต่อทั้งหมด ซึ่งกำหนดขนาดภายนอกและการจัดตำแหน่งของแต่ละส่วนของขั้วต่อ วัสดุโดยทั่วไปคือพลาสติก

• ทำหน้าที่เป็นฉนวนไฟฟ้าระหว่างขั้วต่อ;
• ตำแหน่งทางเรขาคณิตของปลายด้านที่ยึดตรึง ช่วยให้การเสียบเข้าไปและคงความมั่นคงของขนาดได้ง่าย;
• ให้การป้องกันเชิงกลและรองรับขั้วต่อ;
• แยกขั้วต่อออกจากสภาพแวดล้อมที่ใช้งาน เพื่อลดความไวต่อการกัดกร่อน

S ซีล R การ

พลาสติกและยางทั่วไป

พลาสติกและยางเป็นวัสดุพื้นฐานที่สำคัญอีกชนิดหนึ่งในการประกอบขั้วต่อโคแอ็กเซียลแบบ RF นอกจากวัสดุโลหะ โดยฉนวนและแหวนซีลจะทำจากวัสดุพลาสติกและยาง

เปลือก

 เป็นฝาครอบด้านนอกของขั้วต่อ

หน้าที่รวมถึง: การเสริมความแข็งแรงของโครงสร้าง การกำหนดอินเตอร์เฟซของขั้วต่อแบบชายและหญิง การจัดตำแหน่งแผงวงจรพีซีบีของขั้วต่อ และการแบ่งปันการป้องกันเชิงกลจากภายนอก

ในด้านไฟฟ้า ทำหน้าที่เช่น การป้องกันรบกวนแม่เหล็กไฟฟ้า (EMI) และการต่อพื้นไฟฟ้าสถิตย์ (ESD)

ติดต่อ

เป็นชิ้นส่วนหลักของขั้วต่อที่ทำหน้าที่เชื่อมต่อไฟฟ้า หรือที่เรียกว่า ขั้วต่อสัมผัส โดยทั่วไป คู่ขั้วสัมผัสจะประกอบด้วยขั้วสัมผัสแบบชายและขั้วสัมผัสแบบหญิง โดยการเชื่อมต่อไฟฟ้าจะเกิดขึ้นจากการเสียบและการปิดสนิทระหว่างขั้วสัมผัสหญิงและชาย

• ขั้วต่อแบบชายโดยทั่วไปผลิตจากวัสดุทองเหลือง ซึ่งมีความสามารถในการนำไฟฟ้าได้ดี แต่มีความยืดหยุ่นต่ำ รูปร่างของชิ้นส่วนขั้วสัมผัสแบบชายส่วนใหญ่เป็นทรงกระบอก (หมุดกลม) ทรงกระบอกสี่เหลี่ยม (หมุดสี่เหลี่ยม) หรือแผ่นเรียบ (แผ่นเสียบ)
• ขั้วต่อแบบเมียล generally ทำจากวัสดุฟอสฟอร์บรอนซ์ ซึ่งมีการนำไฟฟ้าต่ำแต่มีความยืดหยุ่นดี รูปร่างของชิ้นส่วนสัมผัสแบบเมียล ได้แก่ ทรงกระบอก (แบบมีร่องแยก ปากกรวย), แบบส้อมเสียง, แบบกล่อง (ช่องสี่เหลี่ยม) เป็นต้น

อุปกรณ์เสริม

อุปกรณ์เสริมแบ่งออกเป็น อุปกรณ์เสริมโครงสร้าง และ อุปกรณ์เสริมสำหรับติดตั้ง

• ชิ้นส่วนยึดโครงสร้าง: แหวนล็อค, พินตำแหน่ง, พินนำทาง, แหวนต่อ, ที่หนีบสายเคเบิล, แหวนซีล, จอยก์, เป็นต้น
• อุปกรณ์ติดตั้ง: สกรู น็อต คอยล์สปริง วาชเชอร์ เป็นต้น